Economie gaat over wat we allemaal met elkaar produceren en communiceren. Dat kan via markt, publiek of gemeenschappelijk(corporaties e.d.). Elke verdeling is in principe mogelijk. Het zijn politieke keuzes welke producten en diensten worden geleverd door markt, publiek of gemeenschappelijk. Het is dus onzin te beweren dat de markt en zijn groei nodig is om de publieke voorzieningen te betalen. Bij de politieke keuzes speelt ook mee welke verwachtingen we hebben via welke weg het efficiëntst en goedkoop te produceren valt. Naast efficiëntie en prijs speelt ook de toegankelijkheid en bereikbaar voor iedereen een rol. Keuzes zijn en blijven politiek.
Ter adstructie 2 vereenvoudigde schema’s met verdeling tussen privaat en publiek met belastingpercentage. Let op: ‘belasting’ is niets meer en niets minder dan de prijs die we betalen voor de publieke goederen en diensten, het is dus niet geld wat je ‘kwijt’ bent. We besteden het alleen anders.
Bruto Nationaal Inkomen is gelijk aan Bruto Nationaal Product. Belasting wordt geheven over heel Bruto Nationaal Inkomen, want de publiek gefinancierde ambtenaren betalen ook belasting over hun inkomen.
Dus het is maar waar we voor kiezen.
Ook groei laten zich verschillend zien als we ook uren en uurloon toevoegen.
Stel dat private lonen hoger zijn dan publieke lonen en dat men kiest om in private economie minder uren te maken want hoger loon dan in publieke economie. Dan zie je dat bij verschuiving van 50-50 naar 40-60 in dit vereenvoudigd schema bij gelijkblijvende economie in euro’s er een groei is in productie in uren. Het is dus maar welke productie we willen. Door keuzes m.b.t. belastingpercentage stuur je dus productie.